پاسخ به پرسش های رایج درباره بیماری هپاتیت E - مجله خبری

به گزارش مجله خبری، هپاتیت E نوعی بیماری عفونی ویروسی است که کبد را درگیر می نماید و می تواند از یک عفونت ساده بدون علامت تا یک بیماری برق آسا و کشنده بخصوص در زنان باردار متغیر باشد.

به گزارش مجله خبری، انتقال ویروس هپاتیت E عموما به روش مدفوعی - دهانی صورت می گیرد. در کشورهای در حال توسعه که بیشتر ژنوتیپ یک و دو ویروس HEV مشاهده می گردد بیشترین منبع عفونت آب آشامیدنی آلوده است و در واقع مردم اغلب به وسیله خوردن آب آشامیدنی آلوده به مدفوع فرد مبتلا به هپاتیتE به این بیماری مبتلا می شوند.

در کشورهای پیشرفته موارد تک گیر ژنوتیپ 3 ویروس HEV به وسیله مصرف گوشت خام یا کم پخت خوک، گوزن و گراز وحشی گزارش شده است. در چین، تایوان و ژاپن هم موارد عفونت با ژنوتیپ 4 ویروس HEV به اسم یک بیماری منتقله از غذا گزارش شده است.

از سوی دیگر حیوانات هم می توانند موجب انتقال ویروس هپاتیت E به انسان شوند. ویروس هپاتیت E می تواند موجب عفونت در بعضی از پستانداران شده و مصرف گوشت یا ارگان های حیوانات آلوده به صورت خام یا کم پخت می تواند به اسم یک بیماری منتقله از غذا به انتقال بیماری به انسان منجر گردد. HEV RNA (ژنوتیپ 3 و 4) از گوشت گراز، خوک و گوزن جدا شده است.

هپاتیتE چه علائم و نشانه هایی دارد؟

بسیاری از افرادی که مبتلا به هپاتیتE می شوند خصوصاً نوجوانان و بچه ها هیچ علامتی ندارند. در بیماران علامت دار، علائم مشابه سایر انواع هپاتیت های ویروسی حاد و آسیب های کبدی بوده و ممکن است دارای یک یا چند مورد از علائمی شامل تب، خستگی، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکمی، زردی، ادرار تیره، مدفوع بی رنگ، درد مفاصل و ... باشد

نسبت عفونت های علامت دار به موارد بدون علامت از یک به 2 تا یک به 13 متغیر است. در بیماران علامت دار، علائم بیماری معمولا 6-2 هفته (میانه 40 روز) بعد از مواجهه با ویروس هپاتیتE بروز می نماید.

چه کسانی بیشتر ممکن است به شکل علامت دار هپاتیت E مبتلا شوند؟

بعضی از افراد مبتلا به هپاتیت E هیچ علائمی از عفونت حاد ندارند. در کشورهای در حال توسعه هپاتیت E علامت دار عموما در سنین میانسالی و بالغین جوان (عموما سنین 44-15 سال) رخ می دهد. زنان باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به شکل شدید بیماری شامل هپاتیت برق آسا و مرگ هستند.

دوره مشخصی برای عفونت زایی در پی عفونت با HEV تخمین زده نشده است، اما ممکن است از یک هفته قبل تا 30 روز پس از بروز زردی ویروس در مدفوع ترشح گردد. در صورتی که فردی به شکل مزمن بیماری مبتلا گردد در تمام طول مدت عفونت ویروس را ترشح می نماید.

بیماری هپاتیتE تا چه حدی بیماری جدی و خطرناکی است؟

اغلب مبتلایان به هپاتیت E کاملا بهبود می یابند. در شرایط وقوع طغیان هپاتیت E مقدار کلی کشندگی حدود یک درصد است. اما در زنان باردار هپاتیت E می تواند به یک بیماری جدی تبدیل گردد و مرگ و میر ناشی از آن در زنانی که در سه ماهه سوم بارداری هستند به 10 تا 30 درصد هم برسد. هپاتیت E در افراد مبتلا به بیماری مزمن کبدی و دریافت نمایندگان پیوند عضو که تحت درمان با داروهای تضعیف نماینده سیستم ایمنی هستند هم ممکن است به یک تهدید جدی برای سلامت تبدیل شده و حتی به نارسایی کبد و مرگ منجر گردد.

در حال حاضر در کشورهای درحال توسعه که موارد هپاتیت E عموما ناشی از ژنو تیپ یک و 2 ویروس HEV هستند، گزارشی مبنی بر پیشرفت شکل حاد به شکل مزمن این بیماری ارائه نشده است. اما در کشورهای پیشرفته تعداد فزاینده ای از موارد عفونت هپاتیت E ناشی از ژنوتیپ 3 به شکل هپاتیت مزمن و بیماری مزمن کبدی تبدیل می شوند. این موارد مزمن عموما در دریافت نمایندگان پیوند عضو که تحت درمان با داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی هستند رخ می دهد

آزمایش هپاتیت E برای چه افرادی باید انجام گردد؟

در هر فرد دارای علائم هپاتیت ویروسی که تست های آنالیز سرولوژی از نظر هپاتیت A، هپاتیت B ، هپاتیت C ، سایر ویروس های هپاتوتروپیک و سایر علل منجر به آسیب حاد کبدی منفی باشد باید عفونت با ویروس HEV مد نظر قرار داشته باشد. هر فرد دارای علائم بالینی مشکوک به هپاتیت که سابقه سفر به یا از یک منطقه آندمیک هپاتیت E یا منطقه درگیر طغیان هپاتیت E داشته باشد باید از نظر عفونت با HEV ارزیابی گردد. در زمان اخذ توضیح حال و مصاحبه با این افراد باید سوابق سفر، منبع آب آشامیدنی مورد استفاده ، سابقه مصرف غذای خام یا کم پخت و بعلاوه سابقه تماس با فرد دچار علائم زردی به دقت مورد ارزیابی قرار گیرد. علاوه بر این در هر فرد دارای علائم غیر قابل توجیه آسیب کبدی هم بدون توجه به سابقه سفر ، باید عفونت با HEV هم مدنظر باشد. هپاتیت E به صورت بالینی قابل افتراق از سایر انواع هپاتیت حاد ویروسی نیست. تشخیص قطعی ابتلا به این بیماری صرفا در صورت نتیجه مثبت تست های آنتی بادی بر علیه HEV و یا نتیجه مثبت تست HEV RNA خواهد بود .

هپاتیت E چگونه درمان می گردد؟

هپاتیت E معمولا خود به خود و بدون احتیاج به درمان بهبود می یابد. این بیماری هیچ درمان ضد ویروسی اختصاصی ندارد و اساس درمان به صورت دریافت درمان های حمایتی است. بیماران باید استراحت کافی و تغذیه مناسب داشته و به مقدار کافی مایعات مصرف نمایند. بعلاوه قبل از مصرف هر گونه دارویی که ممکن است منجر به آسیب کبدی گردد، به ویژه استامینوفن، با پزشک معالج خود مشورت نمایند. در مواردی ممکن است بیمار احتیاج به بستری داشته باشد و این موضوع به خصوص در خصوص زنان باردار باید مدنظر باشد.

بنابر اعلام وزارت بهداشت، اساس پیشگیری از ابتلا به هپاتیت E در مرحله اول دفع بهداشتی فاضلاب و دسترسی به آب آشامیدنی سالم است. به یاد داشته باشید که در طول سفر به هیچ اسم آب غیر بهداشتی و سالم سازی نشده میل نکنید. جوشاندن و کلر زنی ویروس HEV را در آب غیر فعال خواهد کرد. ایمونوگلوبولین در پیشگیری از هپاتیت E موثر نیست. بعلاوه در حال حاضر در کشور ما و اغلب کشورهای جهان هیچ واکسنی برای هپاتیت E که دارای تایید FDA باشد در دسترس نیست ، ولی در سال 2012 یک واکسن recombinant برای استفاده در چین تایید شده است.