چالش ملی مسمومیت دانش آموزان - مجله خبری

به گزارش مجله خبری، هم میهن نوشت: دیروز دوباره 107 دانش آموز دختر در بروجرد مسموم شدند. تکرار ماجرای مسمومیت دانش آموزان که به جز یک مدرسه پسرانه مابقی آن ها در مدارس دخترانه اتفاق افتاده به یک چالش ملی تبدیل شده است. یک اتفاق بی سابقه که افکار عمومی را نگران نموده است. از نهم آذر ماه تا امروز دقیقاً سه ماه است که خبر مسمومیت دانش آموزان دختر در شهر های قم، بروجرد، اردبیل و تهران به گوش می رسد.

مسمومیت دانش آموزان در روز های نخست فقط یک اتفاق ساده تلقی می شد که مسئولان کوشش می کردند منشأ آن را پیدا نمایند. اما اکنون این حدس مطرح شده که مسمومیت ها به عمد اتفاق افتاده است. همان طور که دیروز معاون وزیر بهداشت عامدانه بودن مسمومیت دانش آموزان مدارس قم را تائید نموده و گفته که تعیین شده افرادی دوست داشتند تمامی مدارس، به خصوص مدارس دخترانه تعطیل شوند. نکته اول درباره حادثه مسمومیت های دانش آموزان به جنس اطلاع رسانی دستگاه های مرتبط برمی گردد. متأسفانه اطلاع رسانی ها نارسا، ناکافی و مبهم بوده است.

بعضی از دولتمردان مانند وزیر آموزش وپرورش به خصوص در روز های نخست این حادثه، آن طور که لازمه یک مقام مسئول است ورود نکردند و حرف هایی بدون تأمل عنوان نمودند. غافل از اینکه اطلاع رسانی معیوب، منجر به افزایش نگرانی ها و رواج شایعات مختلف می گردد. در پی وقوع این حوادث، فرضیه های متفاوتی نیز مطرح شد. فرضیه هایی، چون مازوت سوزی و آلوده کردن هوا با آلاینده های شیمیایی، مسمومیت به وسیله گاز های مونوکسید کربن، آمونیاک، دی اکسید کربن، استفاده از اسپری حشره کش، شرایط نامناسب موتورخانه مدارس و... مطرح شده است. اما تداوم این اتفاقات، این فرضیه را تقویت کرد که علت مسمومیت ها عمدی است.

فارغ از این حدس ها و فرضیه ها، به طور قطع ضروری است وزارت خانه های آموزش وپرورش و بهداشت و بعلاوه کارگروه های آنالیز مسمومیت دانش آموزان ضمن شفاف سازی، گزارش هایی دقیق همراه با جزئیات در اختیار افکار عمومی قرار بدهند. درعین حال گزارش های تکمیلی دیگری در ادامه پیگیری های شان منتشر نمایند.

نکته مهم دیگر به عملکرد دستگاه های امنیتی و انتظامی برمی گردد. این دستگاه ها می توانند گزارشی از چرایی این حادثه و نتیجه تحقیقات شان به جامعه ارائه بدهند. جامعه به علت وقوع چنین حوادث تلخی، آشفته می گردد. ارائه گزارش های شفاف از سوی دستگاه های مسئول می تواند به کاهش التهابات و آرامش جامعه یاری کند. در خصوص این مسمومیت ها، استرس، عامل بسیار مهمی است که آرامش روانی افراد مختلف، به خصوص دانش آموزان را درگیر خود می نماید. در مقابل، هرچقدر فضای مدارس و محیط زندگی و تحصیل دانش آموزان آرام تر باشد بهتر می توان این مسائل را مدیریت کرد.

به هرحال چنین اتفاقاتی امنیت اجتماعی را به عنوان حساس ترین و مهم ترین نوع امنیت به مخاطره می اندازد. امنیت، قطعاً امری فراتر از مصادیق صوری و ظاهری فقدان جرائم و آسیب ها محسوب می گردد و مصادیق مختلفی، چون امنیت روحی، اخلاقی، بهداشتی و مالی و موارد بی شمار دیگری را دربر می گیرد و عناصر اساسی زندگی انسان ها را شامل می گردد. چنین اتفاقاتی ضریب امنیت اجتماعی را هدف می گیرد.

این در حالی است که دستگاه های امنیتی کشور در بسیاری از موارد، وقتی اتفاقی رخ می دهد که منشأ آن معلوم نیست، خیلی سریع دست به کار شده اند و علت را شناسایی و به مردم معرفی نموده اند. اما روشن شدن چرایی حادثه مسمومیت ها در حال طولانی شدن است. پس دور از فکر نیست که افکار عمومی انتظار داشته باشد چرایی این حادثه عجیب هر چه زودتر شناسایی شده و مبدأ آن اعلام گردد.

دادستان کل کشور چندی پیش احتمال اقدامات مجرمانه عمدی درباره مسمومیت ها را عنوان نمود. به تدریج بعضی از مسئولان و نمایندگان مجلس نیز چنین فرضیه ای را مطرح نموده اند تا اینکه دکتر پناهی، معاون تحقیقات و فناوری وزیر بهداشت عمدی بودن این حادثه را در قم تائید کرد. اکنون می توان سؤال کرد چه کسانی از این سلسله اتفاقات سود می برند؟ و اگر واقعاً علت این حوادث، عمدی است چه تفکری پشت این داستان وجود دارد؟ به نظر می رسد که یک ایده و سازمان دهی پشت این اتفاقات وجود داشته باشد. اگر این فرضیه درست باشد آیا چنین ساختاری می تواند از چشم نهاد های امنیتی دور بماند؟

مطلب دیگر درباره مسمومیت ها به واکنش مسئولان برمی گردد. مسئولانی که درباره همه اتفاقات ریزودرشت جامعه سخن می گویند و اظهارنظر می نمایند، اما موضوع مسمومیت ها و چرایی مسئله را به یکدیگر حواله می دهند و امر پیگیری را به دیگری می سپارند. درباره این مسئله ضروری است نظر مسئولان به شکل شفاف گرفته گردد.

به هرحال مسمومیت سریالی دانش آموزان سه ماه است که ادامه دارد. قاعدتاً باید صبر کرد تا چرایی این حادثه به شکل رسمی از سوی دستگاه های ذی ربط اعلام گردد. اما می توان امیدوار بود که چرایی این حادثه به داستان غم انگیز اسیدپاشی اصفهان منجر نگردد که هیچ وقت تعیین نشد چه کسانی پشت آن بودند.