علت جالب چاقی بیش از حد میمون مشهور، عکس
به گزارش مجله خبری، زومیت نوشت: اگر به جمهوری دموکراتیک کنگو سفر کنید، به احتمال زیاد با شامپانزه های تپلی روبه رو می شوید که از فرط چاقی نمی توانند به راحتی از درخت ها بالا بروند، یا میمون های تپلی را می بینید که به علت اضافه وزن زیاد، با کمی ورجه و ورجه کردن روی شاخه ها به نفس نفس می افتند. انسان هم به نحو دیگری درگیر این داستان است. اگر همین الان به خیابان بروید، احتمالاً نیمی از افرادی که می بینید دچار چاقی هستند.
دانشمندان از مدت ها پیش انسان را به عنوان چاق ترین نخستی سان در نظر می گیرند. آن ها ژن هایی که به ما یاری می نمایند چربی ها را به طور بهینه تری ذخیره کنیم، یا رژیم های غذایی مملو از قند یا چربی را در ایجاد این شرایط مقصر می دانند. اما دانشمندان در مطالعه نوی به آنالیز چاقی در 40 گونه از پستانداران غیرانسانی، از لمورهای موشی کوچک تا گوریل های درشت اندام پرداخته اند. مطالعه نو بدون در نظر گرفتن رژیم غذایی، زیستگاه یا تفاوت های ژنتیکی، اثبات می نماید که حیوانات زیادی درگیر اضافه وزن و چاقی هستند. برای چاق شدن فقط خوردن غذای اضافی کافی است.
هرمان پونتزر، انسان شناس زیستی از دانشگاه دوک و نویسنده مطالعه نو به وب سایت ساینس می گوید: بسیاری از نخستی سانان مثل انسان وزن زیادی دارند. انسان ها خاص نیستند.
بعضی محققان اظهار می نمایند که گونه ما مستعد چاقی است؛ زیرا اجدادمان به شکلی تکامل یافتند تا در ذخیره سازی کالری فوق العاده کارآمد عمل نمایند. اقوام باستانی ما پس از گذار به کشاورزی اغلب با قحطی روبرو بودند، اما این روش سازگاری به آن ها یاری می کرد تا به سادگی از دوران سختی عبور نمایند. این فشار انتخاب برای ژن های به اصطلاح صرفه جو، انسان را از سایر نخستی سانان متمایز می نماید.
اما پستانداران دیگر هم می توانند چاق شوند. کنزی، اولین بوزینه ای که نشان داد انگلیسی گفتاری را می فهمد، پس از سال ها دریافت موز، بادام زمینی و سایر خوراکی های تشویقی در طول تحقیقات، سه برابر بیشتر از میانگین وزن گونه شامپانزه های کوتوله چاق شده بود. در نهایت دانشمندان کنزی را تحت رژیم غذایی قرار دادند.
یا مثلاً آنکل فتی، ماکاک چاقی بود که در خیابان های بانکوک زندگی می کرد و گردشگران به او میلک شیک، رشته فرنگی و سایر خوراکی های ناسالم می دادند. آنکل فتی قبل از رفتن به آسایشگاه برای ورزش و کم کردن وزن، به طور شگفت آوری حدود 15 کیلوگرم وزن داشت؛ یعنی حدود سه برابر بیشتر از میانگین وزن یک ماکاک معمولی.
آنکل فتی، ماکاک چاق بانکوکی که سه برابر ماکاک عادی وزن داشت
اما اینکه آیا وجود حیواناتی مانند کنزی و آنکل فتی یک قاعده بود یا استثنا، معین نبود. زیرا مطالعات کمی در خصوص شیوع چاقی در نخستی سانان صورت گرفته بود.
در مطالعه نو پونتزر از داده های مربوط به وزن 40 گونه از پستانداران غیرانسانی (در مجموع حدود 3500 حیوان) که در باغ وحش ها، مراکز تحقیقاتی و طبیعت زندگی می نمایند، استفاده کرد. بسیاری از این حیوانات در اسارت درگیر اضافه وزن بودند. به طور ویژه، ماده های 13 گونه و نرهای شش گونه در اسارت، دارای توده های بدنی نسبی 50 درصد سنگین تر از همتایان خود در حیات وحش بودند.
سپس پونتزر حدود 4400 بزرگسال آمریکایی با رژیم غذایی معمول غربی، و گروهی از بزرگسالان ساکن 9 جمعیت معیشتی را که هنوز هم آذوقه جمع می نمایند، شکار می نمایند و غذای خودشان را پرورش می دهند، مورد آنالیز قرار داد. او پس از کنترل قد نمونه ها متوجه شد که بزرگسالان آمریکایی به طور میانگین 50 درصد سنگین تر از افراد ساکن جمعیت های معیشتی هستند؛ دقیقاً با همان نسبتی که در پستانداران اسیر دیده می گردد.
پونتزر می گوید: نتایج نشان می دهد که اگرچه ممکن است ژنتیک بعضی از افراد را در معرض استعداد چاقی قرار بدهد، اما هیچ قانون خاصی وجود ندارد که اثبات کند انسان به عنوان یک گونه چقدر وزن اضافه می نماید.
پونتزر معتقد است که کربوهیدرات یا هیچ خوراکی و رژیم غذایی خاصی مقصر اضافه وزن نیست. نخستی سانان ساکن طبیعت نسبت به همتایان اسیر خود که غذاهای پرپروتئین و پرکالری مصرف می نمایند، کربوهیدرات بیشتری (به شکل میوه، برگ و سایر گیاهان) می خورند. پونتزر در مطالعات قبلی نشان داده بود که با وجود هر گونه تفاوت در فعالیت بدنی، هر دو گروه روزانه به مقدار یکسانی کالری می سوزانند، بنابراین نمی توانیم بگوییم اضافه وزن پستانداران اسیر به خاطر این است که مثل تنبل ها همواره روی مبل لم می دهند.
آدرین زیلمن کالبدشناس تطبیقی از دانشگاه کالیفرنیا سانتاکروز، می گوید: اورانگوتان ها با خوردن میوه و برگ چاق می شوند. مشکل کربوهیدرات نیست، بلکه دریافت کالری اضافی است.
پونتزر معتقد است که این مطالعه اثبات می نماید پستانداران در اسارت می توانند الگوی خوبی برای آنالیز چاقی انسان و راهی برای یافتن راه های نو درمان چاقی باشند. دانشمندان می توانند با آنالیز رژیم های غذایی مختلف و اینکه آیا تغییرات رفتاری مانند کاهش بی حوصلگی می تواند لاغرنماینده باشد یا خیر، روش های لاغری را بسنجند.
5858
منبع: خبرآنلاین