علت تامل برانگیز پیدا نشدن موجودات فضایی، کجای راه را اشتباه رفته ایم؟ - مجله خبری

به گزارش مجله خبری، یورو نیوز نوشت: جستجو برای یافتن زیست فرازمینی برای سال ها است که به وسیله اخترشناسان دنبال می گردد. حالا اما گروهی از دانشمندان می گویند شاید حیات در کرات دیگر دقیقا مشابه آنچه در زمین می شناسیم نباشد.

همزمان که اخترشناسان به جستجوی حیات در خارج از مرزهای دنیا ما می پردازند، زیست شناسان سرگرم کنکاش و تجدید نظر در معنای کلمه حیات هستند. آنان معمولا حیات را به عنوان یک سامانه شیمیایی خودپایدار مطرح می نمایند که می تواند عملنمودهایی مانند غذا خوردن، متابولیسم، تنفس، حرکت، رشد، فراوری مثل و واکنش به محرک های خارجی را انجام دهد.

این تعریف به طور کلی در روی زمین بسیار خوب عمل می نماید (حتی اگر در قاعده اش چند استثنای مهم مانند ویروس ها داشته باشد)، با این حال اگر حیات در جای دیگری در دنیا تشکیل شده باشد ممکن است از همان ویژگی هایی که ما به آنها عادت نموده ایم برخوردار نباشد.

راز حیات در دنیا هزارها سال است که فکر بشر را به خود مشغول نموده است

در حال حاضر پایه جستجوها برای زیست فرازمینی این است که حیات در آن سوی کهکشان ها مشابه حیات در زمین باشد. اما اگر بنا را بر این بگیریم که حیاتی متفاوت از آنچه روی زمین دیده می گردد در جای دیگر وجود دارد، سوال این است که چگونه باید آن را تشخیص داد؟

دانشمندان برای پاسخ به این سوال تئوری های متفاوتی را مطرح نموده اند. یکی از آن ها تئوری مونتاژ (Assembly Theory) خوانده می گردد.

این تئوری فرضیه ای است که مقدار پیچیدگی اشیاء را تعیین می نماید و می گوید به این وسیله می توان میزان پیچیدگی ملکولی اجسام را میزان گیری کرد. سارا ایماری واکر، اختر زیست شناس در دانشگاه ایالتی آریزونا، و لی کرونین، شیمیدان در دانشگاه گلاسگو اسکاتلند، صاحبان این تئوری هستند.

بنابر ادعای آنها، غیرممکن است که مولکول های بسیار پیچیده ای که در همه موجودات زنده وجود دارند به طور تصادفی وجود داشته باشند. بنابراین باید الگوریتمی تعیین برای ایجاد آنها وجود داشته باشد.

لروی کروین در این باره می گوید: سیستم پیشنهادی ما برای تشخیص حیات بر این ایده راسخ است که فقط سیستم های زنده می توانند مولکول های پیچیده ای را فراوری نمایند که به طور تصادفی به وفور شکل نمی گیرند.

اگر این فرضیه درست از آب درآید، منظور ما از موجودات زنده را دوباره تعریف می نماید و نشان می دهد در روشی که در پی حیات در بیرون از زمین هستیم اشتباه می کنیم.

دانشمندان به منظور آزمایش این موضوع طیف گسترده ای از ترکیبات آلی و معدنی در دنیا را مورد تجزیه تحلیل قرار دادند. ذرات سازنده این اجزا هرکدام عمری طولانی در کیهان داشته اند و محققان در پی آن بودند که دریابند تا کجا می توان در تاریخچه تشکیل این اجسام و اشیا عقب رفت و شکل گیری شان را تا اولیه ترین مراحل به تفکیک شناسایی کرد؟

بنا برمحاسبه آنها، کمترین تعداد مراحل لازم برای بازسازی هر مجموعه از بلوک های سازنده 15 مرحله است.

نکته جالب درباره این بلوک ها، که اصطلاحا شاخص مونتاژ مولکولی نام گرفته اند، متکی بودن آنها بر مواد آلی ساخته شده از کربن است. به عبارت دیگر، یک موجود بیگانه را می توان از یک ماده کاملاً متفاوت ساخت و ما همچنان می توانیم بر اساس این شاخص آن را به عنوان یک موجود زنده تشخیص دهیم.

این دستورالعمل در خصوص هر ساختار دیگری صادق است چرا که نگاه نمی نماید موجود فرازمینی در چه مرحله ای از حیات خود است؛ این موجود می تواند هنوز در مراحل ابتدایی باشد و یا می تواند در مرحله تکنولوژیکی فراتر از درک ما پیشرفت نموده باشد.

خانم واکر می گوید: در صورت صحت فرضیه، ما حتی می توانیم حیات بیگانه را در یک آزمایشگاه ایجاد کنیم

5858