عملکرد سلول های سفید خون - مجله خبری

به گزارش مجله خبری، عملکرد سلول های سفید خون مقابله با پاتوژن ها در بدن می باشد. خطوط دفاعی مختلفی وجود دارد که به مراقبت بدن از بیماری های ناشی از میکروارگانیزم ها در بدن یاری می نماید. همه این ها در سطح سلولی به وسیله یکی

مترجم: سهیلا حاجی زاده

منبع:راسخون

عملکرد سلول های سفید خون مقابله با پاتوژن ها در بدن می باشد. خطوط دفاعی مختلفی وجود دارد که به مراقبت بدن از بیماری های ناشی از میکروارگاهمم ها در بدن یاری می نماید. همه این ها در سطح سلولی به وسیله یکی از اجزاء خون به نام سلول های سفید خون یا لنفوسیت ها کنترل می گردد. هر کسی می داند که عملکرد اصلی سلول های سفید خون، حفاظت بدن از عوامل خارجی بوده که باعث بروز بیماری در بدن می گردند. انواع مختلفی از لنفوسیت ها وجود داشته و هر کدام از آن ها اعمال خاصی را به منظور مقابله با نوع خاصی از پاتوژن ها انجام می دهند.

ساختار و عملکرد

همانطور که قبلا ذکر شد، انواع خاصی از سلول ها وجود دارد که مسئول مبارزه با نوع خاصی از پاتوژن ها می باشد. به طور کلی، می توان گفت که دو نوع وسیع از سلول های سفید خون به نام های گرانولوسیت ها و اگرانولوسیت ها وجود دارد.

گرانولوسیت ها شامل نوتروفیل ها، ائوزوفیل ها و بازوفیل ها می باشند. این سلول ها معمولا هسته چند لوبی همراه با گرانوله هایی در سیتوپلاسم خود دارند. آگرانولوسیت ها سلول هایی هستند که دارای هیچ گونه گرانوله ای در سیتوپلاسم خود نبوده و شامل مونوسیت ها، لنفوسیت ها و ماکروفاژ ها می باشند. در زیر بعضی اطلاعات دقیق در رابطه با عملکرد هر کدام از این سلول ها ارائه شده است.

لنفوسیت عملکرد

نوتروفیل یکی از اولین سلول هایی بوده که در محل عفونت تجمع می یابند، چون آن ها اغلب به اسم اولین خط دفاعی بدن معرفی شده اند. این سلول ها به باکتری ها و قارچ هایی که وارد بند می شوند حمله نموده و طی فرایند مبارزه با این پاتوژن ها کشته می شوند. این سلول ها در پاسخ های حاد التهابی نقش داشته و به وسیله فاگوسیتوز کردن پاتوژن ها عمل خود را به انجام می رسانند. کاهش در تعداد نوتروفیل ها به اسم نوتروپنی شناخته می گردد.

ائوزوفیل این سلول ها گرانولوسیت هایی بوده که در درجه اول درگیر عفونت های انگلی می باشند. هر گونه افزایش ناگهانی در تعداد ائوزوفیل ها معمولا نشان دهنده حضور پارازیت ها در بدن می باشد. آن ها هنگامی که فرد به چیزی پاسخ آلرژیک نشان می دهد هم در مقادیر فراوان یافت می گردد. بنابراین، هنگامی که تعداد ائوزوفیل ها بالا باشد، نشانه ای از آسم یا تب یونجه می باشد.

بازوفیل بعضی از انواع سلول های خونی وجود دارد که هنگامی که فرد پاسخ آلرژیک نشان می دهد، در مقادیر فراوان آزاد می گردد. این سلول ها هیستامین آزاد نموده که یکی از مواد شیمیایی اصلی آزاد شده در چنین واکنش هایی می باشند. بازوفیل ها در ارائه پاسخ های آنتی ژن در بدن هم نقش دارند.

لنفوسیت این سلول ها در درجه اول در ساخت آنتی بادی هایی که باعث تخریب پاتوژن می شوند، نقش دارند. لنفوسیت ها پاسخ ایمنی ایجاد نموده و باعث کشتن تومورها و سلول های سرطانی می گردند.

مونوسیت این سلول ها بر روی پاتوژن ها عمل نموده و به یاری نوتروفیل ها عملنمودهای خود را انجام می دهند.

لنفوسیت های دیگر نوع دیگری از لنفوسیت ها شامل ماکروفاژها بوده که عملکرد اصلی آن جذب پاتوژن ها به وسیله پدیده فاگوسیتوز و سلول های دندریتیکی بوده که اساسا به فعال سازی لنفوسیت ها هنگامی که برای واکنش آنتی ژن مورد احتیاج هستند، یاری می نماید.

بیشتر گرانولوسیت ها مسئول حمله پاتوژن ها هستند. بعضی روش های خاصی وجود دارد که به انجام عملکرد صحیح این سلول ها یاری می نمایند. این روش ها شامل chemotaxis بوده که در آن سلول های لنفوسیتی به یاری بعضی از مواد شمییایی مکان پاتوژن ها را شناسایی نموده و آن ها را از بین می برند. بعلاوه در طی فرایند فاگوسیتوز که در آن سلول سفید خون پاتوژن های خطرناک را هضم می نماید، هم به حفاظت سلول ها و ساختار اطراف از اثرات مضر پاتوژن ها یاری می نماید. هر گونه تغییر در تعداد سلول های سفید خون مانند کاهش ناگهانی تعداد آن ها، همانطور که در لیکوپنی و agranulocytosis دیده می گردد، سیستم ایمنی شخص را به خطر انداخته و خطر ابتلا به بیماری های مختلف را در فرد افزایش می دهد. از سوی دیگر، افزایش تعداد سلول های سفید خون نشان دهنده بروز بیماری و یا عفونت در بدن بوده که کوشش این سلول ها را در جهت کنترل عفونت نشان می دهد.

منبع: راسخون